Ολοκληρώθηκαν την Κυριακή το βράδυ οι εκδηλώσεις για το 5ο Φεστιβάλ Φιστικιού της Αίγινας με μια πολύ καλή συναυλία παραδοσιακής μουσικής με το συγκρότημα του Δημήτρη Καραουλάνη. Από τις  εκδηλώσεις που έγιναν ξεχωρίσαμε(χωρίς να παραγνωρίζουμε και τις υπόλοιπες που έγιναν και που έχουμε γράψει σε προηγούμενη παρουσίαση  του προγράμματος ):
Τη Συναυλία του Χρήστου Νικολόπουλου στην προβλήτα  του Αη Νικόλα, με τη  Γιώτα Νέγκα, Ζωή Παπαδοπούλου, Μιχάλη Δημητριάδη και Θάνο Καλιώρα.
 Στο ίδιο μέρος  πραγματοποιήθηκε   εκδήλωση με τίτλο "Ο Μίνωας συναντά την Αφαία" με λίγους παραδοσιακούς κρητικούς χορούς και  γαστρονομικές απολαύσεις από την Κρήτη (γαμοπίλαφο και κρέας ψημένο αντικριστά).
Το εκπαιδευτικό πρόγραμμα «Λίθοι Αρχαίας Αιγινήτικης Τέχνης»,  στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Κολώνας από την Αρετή  Πηγιαδίτη, για μαθητές Δημοτικών σχολείων.
Εργαστήρι γλυπτικής για μαθητές σε πουρί,  θαλασσινή πέτρα και  μαυρόπετρα από τους  γλύπτες Σπύρο Γαλάρη, Τάκη Μαρίνη και Σώζο Τζώνη.
Ομαδική έκθεση ζωγραφικής, αγιογραφίας και γλυπτικής με  καλλιτέχνες του νησιού στην αίθουσα  του Λαογραφικού Μουσείου.
Μία «εικαστική έκδρομή » στο κτήμα Πόλιου από την  Ίριδα Κρητικού με τη συμμετοχή του  Γιάννη Δέδε, του Παναγιώτη Μαρίνη, των  ζωγράφων Γεύσω Παπαδάκη, Αθηνά Χατζή, Γιώργος Σαμσωνίδης και της φωτογράφου Ένη Κούκουλα.
Αιγινήτικα κανάτια από 30 καλλιτέχνες, που ρίχτηκαν πριν ένα  χρόνο στη θάλασσα, ανασύρθηκαν και εκτέθηκαν στο Λαογραφικό Μουσείο.
Η τελετή έναρξης ξεκίνησε την Παρασκευή το βράδυ και περιλάμβανε τον παραδοσιακό τρόπο της καλλιέργειας και συγκομιδής της φιστικιάς, θεατρικό δρώμενο, σε σκηνοθεσία του Σταύρου Γκρόζα.
Συμπερασματικά μπορούμε να πούμε ότι το φετινό φεστιβάλ ίσως να μη στηρίχτηκε τόσο στο προϊόν του φιστικιού (λόγω μικρής παραγωγής), παρά ταύτα υπήρχε μεγάλη συμμετοχή του κόσμου (μικρότερη από πέρυσι όσον αφορά τους επισκέπτες) και για ένα τριήμερο ζωντάνεψε και κινήθηκε  η οικονομία του νησιού (δυστυχώς και πάλι μόνο στο κέντρο της πόλης).Όσον αφορά τις εκδηλώσεις  ήταν αρκετά λιγότερες των προηγούμενων χρόνων παρ΄όλα αυτά το φεστιβάλ αντέχει ακόμη, και μέσα στην εποχή της οικονομικής κρίσης. Ίσως αυτό οφείλεται και στην ανάγκη των κατοίκων να πάρουν μια  τελευταία «βαθιά ανάσα» για να την κρατήσουν σαν στήριγμα  για το δύσκολο Χειμώνα που έρχεται.