της Γιούλη Χατζηαλεξιάδη    

    Αγαπητοί αναγνώστες,

   Η πολύ καλή μου φίλη και γιατρός, η Μάρω, έχει πρόβλημα με την δυσλεξία του γιού της.

   Προσέξτε την διατύπωση: ο γιός της έχει το πρόβλημα: την δυσλεξία, ή η μαμά έχει το πρόβλημα με την δυσλεξία του παιδιού της;

    Η Μάρω είναι παιδί πολυμελούς οικογένειας, στην οποία, κατά παραδοσιακό τρόπο, τα κορίτσια είναι υποδεέστερα από τα αγόρια. Ωστόσο τα κορίτσια της οικογένειας, η ίδια και η αδελφή της, σπούδασαν, τα τρία αγόρια αδέλφια τους όχι. Τα κορίτσια της οικογένειας, είναι, επίσης, με την αξιοπρέπειά τους και το προσωπικό τους εκτόπισμα, σημαντικά και αποδεκτά κοινωνικά μέλη στην τοπική κοινωνία μιας μεγάλης ελληνικής επαρχιακής πόλης.

Εκτός από αυτό, φέρουν και οι δύο το παράπονο για την πατρική ‘απόρριψη’ λόγω φύλου, μα και λόγω αξιοπρέπειας: οι άνδρες έχουν σταθερές που τους επιτρέπουν να μην ανήκουν στις οικογένειές τους, τα κορίτσια όχι.

   Ο σύζυγος της Μάρως δεν ανήκει στην κατηγορία των αναξιόπιστων ανδρών. Είναι εξαίρετος γιατρός και αφοσιωμένος οικογενειάρχης, αδύναμος ωστόσο να καταλάβει την  ανασφάλεια την κοινωνική που, από τις πατρικές καταβολές, κατατρύχει την πανάξια γυναίκα του. Εκείνη αισθάνεται μόνη και του το χρεώνει.

    Ο πρώτος τους γιος, δέκα ετών σήμερα, έχει από πολλά χρόνια ‘μαθησιακές δυσκολίες’. Έχουν αποταθεί στο αντίστοιχο παιδαγωγικό ίδρυμα της πόλης τους και το παιδί βελτιώνεται. Το δεύτερο παιδί έχει ‘δυσλεξία’. (Τα εισαγωγικά υποδεικνύουν την φτώχεια των διαγνώσεων όταν αυτές αφορούν παιδιά που αναπτύσσονται σε αντιφατικό περιβάλλον…)

    Η Μάρω είναι σοκαρισμένη που και τα δύο παιδιά έχουν κάτι σαν δυσλεξία/μαθησιακές δυσκολίες. Δεν το περίμενε οι γιοί της να έχουν προβλήματα με τη γνώση.

   Ωστόσο είναι φανερό ότι εκείνη έχει μεγαλύτερο πρόβλημα από τα παιδιά της.

   Είμαστε είκοσι χρόνια φίλες και έχω τα θάρρος να της πω ότι τα παιδιά με δυσλεξία είναι πιο έξυπνα από το περιβάλλον τους, συνήθως. Το καταλαβαίνει αμέσως και προσθέτει ότι με τον δεύτερο γιο δεν ξέρει τι να κάνει, είναι τόσο γρήγορος και ζωηρός που τον ‘κόβει’, του βάζει φρένο, γιατί δεν τον προλαβαίνει.

   Και διαφαίνεται πως η μαθησιακή υστέρηση των παιδιών της πιθανόν την εκθέτει κοινωνικά στο εχθρικό και έτοιμο για υποτιμητικά κουστομπολιά περίγυρο - άσχετα με την πηγαία μητρική της ανάγκη να δει τα παιδιά της να εξελίσσονται και να προκόβουν. Χάνει την θωράκισή της.

   Η Μάρω είναι έξυπνη γυναίκα και την νοιάζει το συμφέρον των παιδιών της. Αναζητάει ήδη άλλες διεξόδους, και επιμένει στον καλοκάγαθο σύζυγο να συμμετέχει, ωστόσο δεν θέλει, ακόμα, να μεταστραφεί η ίδια από την ανάγκη να αποδείξει προς την θαρρετή συμμετοχή στη ζωή… Είναι πολύ δύσκολο, άλλωστε, για άνθρωπο με τις δικές της καταβολές που υποβιβάζουν τον ηθικό και άξιο άνθρωπο.

   Είναι σίγουρο πως κάνει λάθη που επιβαρύνουν τα παιδιά της, όπως είναι σίγουρο πως δεν φέρει την ευθύνη για τα λάθη αυτά.

   Είμαι σίγουρη ότι το νοιάξιμο για τα παιδιά της θα επικρατήσει των άδικων αναστολών που της φόρτωσε η προσωπική της ιστορία. Κομβικό σημείο είναι, ίσως, να πάψει να επικεντρώνεται στις δυσκολίες της ζωής, και να χαρεί αυτό που η ίδια έχει μοχθήσει και καταφέρει – κόντρα στις προδιαγραφές του συρμού.

   Είναι, ωστόσο και εξαιρετικά δύσκολο να τολμήσεις να παραδεχθείς ‘μειονεξίες’ όταν σου χρωστιέται η αναγνώριση και η επιβράβευση.

   Το γιατρικό όλων αυτών και πολλών παρόμοιων θα έλθει όταν γίνει κοινή γνώση – όταν επανέλθει στο κοινωνικό συνειδητό – η πεποίθηση ότι τα προβλήματα είναι κοινά, είναι ολωνών μας,  και προχωράνε στο δρόμο της επίλυσής τους  μέσω της εισόδου τους στην κοινωνική υιοθέτηση και την μοιρασιά.

Του Αντώνη Ντελή

Έντονη ρατσιστική δραστηριότητα και στην εκπαίδευση παρουσιάζει τις τελευταίες μέρες η φασιστική οργάνωση της Χρυσής Αυγής.

Επεισόδιο πρώτο: Επερώτηση του βουλευτή της Χρυσής Αυγής Παναγιώταρου στη Βουλή για τα στοιχεία των αλλοδαπών παιδιών που φοιτούν στους κρατικούς και δημοτικούς βρεφονηπιακούς σταθμούς με σκοπό   να εφαρμόσουν πογκρόμ διώξεων στα παιδιά των προσφύγων, των μεταναστών και σε όλα τα "ξένα" παιδιά. Βρήκαν υπόθαλψη και από τον υπουργό Στυλιανίδη, που απάντησε ότι θα τους παραδώσει τα στοιχεία που ζητούν και με υπερεπείγον έγγραφό του Υπουργείου Εσωτερικών διέταξε να του αποδοθούν από όλους τους παιδικούς σταθμούς, στοιχεία για αλλοδαπά νήπια και βρέφη ! Φυσικά οι δήμαρχοι-προς τιμήν τους- δεν έδωσαν κανένα στοιχείο.

Από την Γιούλη Χατζηαλεξιάδη,

  'Αρχή πάντων πόλεμος', έλεγε ο Ηράκλειτος, και ο σημερινός δυτικός άνθρωπος το έχει προ πολλού ξεχάσει, αφού ο ίδιος, μακάριος μέχρι πρότινος στα ευδαιμονιστικά "βιώματα", δεν εμπλέκεται σε πολέμους.

   Δεν εμπλέκεται; Οι πόλεμοι που μαίνονται στην γειτονιά μας είναι άσχετοι με την παραίτηση από την συμμετοχή στην συλλογική εξέλιξη του πολίτη της Δύσης;

Επιμέλεια: Αντζη Ζησιμάτου

Από τα αρχαία χρόνια με αυτά τα λόγια ο Πίνδαρος, υμνούσε το Όρος.

Στη κορυφή του, κατά την παράδοση, ο βασιλιάς Αιακός προσευχήθηκε εκ μέρους όλων των Ελλήνων, για τον ερχομό της σωτήριας βροχής.

Έτσι ίδρυσε εκεί ψηλά το ιερό του Ελλάνιου, Πανελλήνιου Δία.

Στις μέρες μας, ο μεγαλόπρεπος ίσκιος του Όρους αγκαλιάζει τα χωριά γύρω του και δίνει μια αίσθηση ήρεμης δύναμης στη φύση. Εδώ η ζωή είναι ήσυχη, σχεδόν σαν σε άλλη εποχή, το νιώθεις, ότι έρχονται οι γιορτές.

"Ερχόσαν τα ΝικολοΒάρβαρα κι έπιανε το κρύο. ''Να δεις νερά και χιόνια'', λέγαν οι παππούδες μας. Κοιτάζαμε τι καιρό έκανε της ΑγιαΒαρβάρας, το ίδιο θα έχει τα Χριστούγεννα. Μια χρονιά στη γιορτή του Αγίου Διονυσίου στις 17 Δεκέμβρη ήταν όλα άσπρα α' το Όρος και δώθε, μόνο ο τρούλος της εκκλησιάς του στη Παχιοράχη ξεχώριζε", μας λένε οι μεγάλοι άνθρωποι εδώ στο χωριό.