ΔΙΑΒΑΣΤΕ

ΠΑΛΑΙΑ ΤΕΥΧΗ ΣΤΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ:

www.aiginitika.blogspot.gr

Α Ρ Θ Ρ Α

1η Μάη: Πάντα Επίκαιρη – Φάρος ελπίδας για τους αγώνες του Σήμερα

 Τα φέρνει έτσι η ιστορία που κάθε φορά η 1η του Μάη να αποκτά ξεχωριστό νόημα. Πάντα ...

Η ομορφιά είναι ηθική…και ηθική είναι η ομορφιά

Της Ελένης Τομπέα Τι είναι ηθική; Καταρχήν θα πρέπει να αποσαφηνίσουμε το γεγονός πως οι ηθικοί ...

Πώς μπορεί η αποκέντρωση να επηρεάσει την ανάπτυξη

Του Ράλλη Γκέκα , διδάκτωρα Οικονομικών της Τ. Α. Στην πολιτική της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για ...

ΕΦΥΓΕ Ο ΠΡΩΤΟΣ ΑΝΤΙΔΗΜΑΡΧΟΣ

Δημιουργηθηκε στις Τετάρτη, 03 Αυγούστου 2016 18:29
Σάββατο, 06 Αυγούστου 2016 19:23
Κηδεύτηκε σήμερα 3-8-2016 ο Αντώνης Λαμπαδάριος σε ηλικία 89 ετών.
Από τότε που εφαρμόστηκε ο θεσμός του Αντιδημάρχου ο Αντώνης Λαμπαδάριος ήταν ο πρώτος Αντιδήμαρχος στην Αίγινα που παρέμεινε στη θέση του δυο συνεχόμενες τετραετίες με Δήμαρχο τον Γιώργο Γιαννούλη. Ενας άνθρωπος  συνετός, έντιμος και πολύ δημοκράτης που με το παρουσιαστικό του ενέπνεε σεβασμό και ήταν αγαπητός σε όλους.  Εμείς θα τον θυμόμαστε πάντα και οι νεότεροι ας μάθουν ότι υπήρχαν και τέτοιοι ανιδιοτελείς άνθρωποι.
Του ευχόμαστε καλό ταξίδι στη νέα του κατοικία.
Στη φωτογραφία είναι ο πρώτος αριστερά.
 
Η Χρυσούλα Λαμπαδαρίου είπε:
Αυτα τα σημαντικα λογια ηταν ο πατερας μου.Ειμαι υπερηφανη που ειμαι κορη του.Θα αγωνιστω να γινω ανταξια για την μνημη του.Ευχαριστω ολους οσους προσφεραν την βοηθεια τους στον πατερα μου.Ευχαριστω και νοιωθω ευγνωμοσυνη για ολους που του χαρισαν σεβασμο αγαπη και χαρα για να τα παρει μαζι του.
 

Καλό ταξίδι

Δημιουργηθηκε στις Δευτέρα, 11 Απριλίου 2016 14:43
Δευτέρα, 11 Απριλίου 2016 14:43
 
H μεγάλη κόρη του Θανάση Παπαχρόνη, η Μαρίνα τον αποχαιρέτησε με τα παρακάτω λόγια που βούρκωσαν όλους που τον συνόδευαν στην τελευταία του κατοικία:
 
Λέω πάντα στα παιδιά μου, στα εγγόνια σου, πως τίποτα στη ζωή δεν πάει χαμένο, όπως το βότσαλο που πετάς στη λίμνη και οι ομόκεντροι κύκλοι του νερού υπάρχουν ακόμα και όταν πια εκείνο έχει βυθιστεί. Θα υπάρχεις πάντα στον τρόπο που μεγαλώνω τα παιδιά μου, στον τρόπο που ανασαίνω, στον τρόπο που περπατάω, που στήνω το κορμί μου, που σκέφτομαι, που αγαπάω, που υπάρχω.
Με το πένθος, το πρώτο κλάμα, εισαγόμαστε στη ζωή και ανάμεσα σε αυτά τα δυο άκρα, ψάχνουμε τρόπους να αντλούμε δύναμη από τα αναπόφευκτα τραύματα και τις απώλειες της ζωής μας.
Φεύγεις πριν το Πάσχα. Κάποτε σου είχα γράψει πως η αγάπη σου έχει τη μυρωδιά της Πασχαλιάς. Τη μυρωδιά της Θυσίας, της αυταπάρνησης της προσφοράς που γεμίζει τον αέρα του Πάσχα με την πορεία από την Σταύρωση προς την Ανάσταση.
Ακουσες  τους πόνους μας, τις στενοχώριες μας, τους πρώτους μας έρωτες, έζησες τις χαρές μας, γέμισες τις ζωές μας μέχρι το χείλος, και μας είπες είστε δυνατές, μπορείτε να κολυμπήσετε στον ωκεανό και κολυμπήσαμε. 
«Κοίτα μας» μπαμπά, θα σου φωνάζουμε όπου και αν βρίσκεσαι.
Καλό ταξίδι
Σ΄αγαπάμε πολύ
Μπαμπά μου

ΟΙ ΠΟΙΟΥΝΤΕΣ ΠΟΙΗΣΗ

Δημιουργηθηκε στις Τρίτη, 14 Ιουλίου 2015 10:35
Τρίτη, 14 Ιουλίου 2015 10:35

Του Αγγελου Σερέτη

Σαν πέρασαν τα νιάτα μου άπραγα και χαζά
κι’ έζησα πράγματα ασήμαντα ,μικρούλικα, πεζά,
γύρω, κοντά εκεί ας πούμε, στα εβδομήντα
θυμήθηκα το φίλο μου τον Γιάννη τον Σκαρίμπα.

«Αμα θελήσεις κάποτε» μου λέει «τον κόσμο για να σώσεις
κοίτα να γίνεις ποιητής κι’ ευθύς να το δηλώσεις».
Το σκέφτηκα λοιπόν καλά κι’ είπα να δοκιμάσω
αφού με μια μου δήλωση, σε άλλο κόσμο όμορφο μπορούσα να περάσω.

Κι’ ήταν η συνταγή απλή. Πράγματα απλά να πράξω,
να κλείσω μάτια κι’ αυτιά και με του νου τη δύναμη,
σε σύννεφα ροδόχρωμα μία φωλιά να φτιάξω.
Κι’ οι ποιητές με δέχτηκαν μ’ ένα μεγάλο δώρο,
αφού πολλοί με στριμώχτηκαν για να μου κάνουν χώρο.

Κι’ όλοι μαζί μιλούσανε για πράσινα αλόγατα κι’ αστέρια ασημένια,
μα για τον κόσμο πίσω μας καμιά δεν είχαν έγνοια.

Η Αντζυ εκαιγότανε τον Τάσο να μη χάσει
κι’ ο μπάρμπας ο Νεκτάριος, τα λάγνα μάτια
μιας μικρής ήθελε να ξεχάσει.
Καθένας στην κοσμάρα του ζούσε, που είχε φτιάξει
κι’  όλος ο κόσμος γύρω μας να σβήσει να ρημάξει.

Κάποιου στο πορνοπάζαρο ο νούς του τριγυρίζει
κι’ άλλη βρήκε της γριάς το πράμα πως μυρίζει.

Αλλιώς τα είχα φανταστεί κι’ άλλα προσδοκούσα,
οι ποιητές ήταν παντού μα η ποίηση απούσα.

Κι’ αν πρέπει μιαν εξήγηση για όλα αυτά να δώσεις
Είναι… πως δυστυχώς στον τόπο μας είσαι ότι δηλώσεις.  

                                                         Αίγινα 1-7-2015

Μεγαλώνοντας με τους λύκους

Δημιουργηθηκε στις Παρασκευή, 20 Φεβρουαρίου 2015 21:56
Παρασκευή, 20 Φεβρουαρίου 2015 21:56
ΑΝΤΙ ΠΡΟΛΟΓΟΥ ΑΠΌ ΤΟΝ ΣΥΓΓΡΑΦΈΑ ΑΓΓΕΛΟ ΣΕΡΕΤΗ
 
"Το πόσο οι προγονοί μας σέβονταν, τιμούσαν και υπερασπίζονταν τις εστίες και τους βωμούς τους, είναι γνωστό. Δυστυχώς όμως, εδώ και κάποιες δεκαετίες πίσω, υπήρξε μια στοχευμένη χαλάρωση των ηθών , που αργά και μεθοδικά αλλοίωσε την φυσιογνωμία του οικογενειακού μας
θεσμού και διάβρωσε την αδιαπραγμάτευτα, μέχρι τότε, σταθερή του δομή.
Έγινε η φαμίλια Βαβέλ. Και τα ομογάλακτα μέλη της που μεγαλώνουν με την ίδια φροντίδα και τις ίδιες αξίες, με αυτονόητη την ισοτιμία και τα κοινά τους συμφέροντα , που υποτίθεται ότι διαπνέονται, από ακατάλυτους δεσμούς αγάπης και αλληλεγγύης, που μιλάνε την ίδια γλώσσα, που χρησιμοποιούνε τις ίδιες λέξεις, αλλά ενίοτε με διαφορετικές έννοιες, καταφέρνουν να δημιουργήσουν (συνειδητά ή ασυνείδητα) ρωγμές στις προσωπικές τους σχέσεις.
Ρωγμές που δυστυχώς δεν γίνονται άμεσα και εν τη γεννέση τους αντιληπτές αλλά μετά από πολλά χρόνια, όταν έχουνε γίνει ρήγματα αγεφύρωτα και η ζημιά μη αναστρέψιμη.
Με αυτές τις αλήθειες κατά νου, ο καθένας ίσως βρει ένα κομμάτι του εαυτού του στο (Μεγαλώνοντας με τους Λύκους) και συγκρίνοντας τις εθνικοφυλετικές μας αρετές,  με τα
εισερχόμενα  βάρβαρα  ήθη   και  τις  κτηνώδεις  πρακτικές φανατικών αλλόθρησκων εξτρεμιστών να νιώσει τυχερός και ευλογημένος, Έστω κι' αν μεγάλωσε με τους λύκους.
Στο σημερινό τρελό και ανερμάτιστο κόσμο μας, όπου η παράνοια ορίζει και επιβάλλει ρυθμούς και τρόπους ζωής, το μόνο σταθερό και σίγουρο αποκούμπι μας, είναι η επιστροφή στις ρίζες και στα πατρώα μας ήθη. Στη μπέσα και στο φιλότιμο.
Αφιερωμένο σε όσους μεγάλωσαν με τους Λύκους."
Το βιβλίο διατίθεται από τα βιβλιοπωλεία της Αίγινας

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΦΙΛΙΠΟΥ

Δημιουργηθηκε στις Πέμπτη, 18 Δεκεμβρίου 2014 21:50
Πέμπτη, 18 Δεκεμβρίου 2014 21:50
Ο Μέγας Στρατηλάτης
Από την δολοφονία του Φιλίππου και την ανάληψη της Βασιλείας από τον Μέγα Αλέξανδρο ξεκινάει ένα ιστορικό οδοιπορικό σε έμμετρη ποίηση που έφτιαξε ο συμπατριώτης μας Ανδρέας Αποστολίδης. Είναι μια ζωντανή παρουσίαση της ζωής και των κατορθωμάτων της ανεπανάληπτης σε δυναμισμό προσωπικότητας που σφράγισε ανεξίτηλα την Ιστορία.
Από την Πέλλα στην Ασία κι από κει στην Αίγυπτο και Βαβυλώνα αλλά και όλες τις ιστορικές μάχες που μεσολάβησαν, ο συγγραφέας μας βοηθάει να θυμηθούμε την εκστρατεία του Μέγα Στρατηλάτη.
Ως αφηγηματικό ποίημα είναι μια αξιοθαύμαστη εργασία, διακρίνεται ο άνετος χειρισμός του λόγου στη σύνθεση των στίχων και εύκολα μπορεί να το προσθέσει κανείς στην οικογένεια της επικής ποίησης.
Θερμά συγχαρητήρια για αυτή την αξιόλογη δουλειά
 
Βαβυλώνα (323 π.Χ)
Τ΄αχνό το φως του λυχναριού, την κάμαρη φωτίζει
Σκιές που ψιθυρίζουνε, τι άραγε να λένε;
Μιλάνε για τα παλαιά, τις ένδοξες ημέρες;
Ή μήπως λένε πως μπορούν τη χώρα να μοιράσουν;
Στην κλίνη την ολόχρυση, που πυρετός τον ψήνει,
Κείτεται άνδρας όμορφος βασιλικά ντυμένος.
Πλάι του στέκεται βουβή η εύμορφη Ρωξάνη
Κι αργά χαϊδεύει τρυφερά το μέτωπο του άνδρα.
(ένα κομμάτι από τον πρόλογο του συγγραφέα)
 
Κώστας Αδάμ
 
 
Με τον τίτλο
«ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Ο ΦΙΛΙΠΠΟΥ»
Κυκλοφόρησε το πρώτο βιβλίο του φίλου Αντρέα Αποστολίδη, που σε 3050 (15σύλαβους) στίχους, περιγράφει γλαφυρά και μεστά τα βήματα και την δράση του μεγάλου στρατηλάτη
Συγχαρητήρια στον φίλο και συντοπίτη μας τον Αντρέα και σε ανώτερα.
Αγγελος Σερέτης

Περισσότερα Άρθρα...