Προσφέραμε 1500 ευρώ στο Νοσοκομείο της Αίγινας «Αγιος Διονύσιος» στη μνήμη του συζύγου και πατέρα μας Δημητρίου Γ. Μπήλιου στην 4η επέτειο του θανάτου του.
Η οικογένεια του

"Τίποτα δεν είναι σημαντικότερο απο το να βοηθάμε ο ένας τον άλλο"

Πέρασαν δυο χρόνια και θυμήθηκα τα λόγια αυτά , του αδελφού μου Άγγελου Δρούλια, που πέθανε στις 22 Ιανουαρίου και αναπάυεται στην Αγ. Ειρήνη στο Φάρο.  Στη συναρπαστική ζωή που έζησε ως πρώτος στάρ των δημοσίων σχέσεων αυτός ήταν ο τρόπος ζωής του.

Διακόνησε τη τέχνη της ζωής, κάνοντας τη ζωή του τέχνη.  Με αμεριμνησία στα όρια της ανιδιοτέλειας, όπως είπε γι'αυτόν ο Χρήστος Ζαμπούνης, γνώριζε τους πάντες με τους πάντες.  Είχε τη χαρά της ζωής και τη μοιραζόταν, δεν την διαπραματευόταν, την έδινε.  Ανακάλυπτε ταλέντα και τα προωθούσε με μεγάλη επιτυχία.  Έβλεπε μόνο το καλό, το φώς.  Απο την Ινδία, την Αυστραλία, το Παρίσι, την Αμερική, την Αθήνα θρηνούν το πέρασμα του οι φίλοι του.  Στην επαγγελματική του πορεία έζησε σ'όλα αυτά τα μέρη και σε πολλά άλλα.  Με την ευγένια που είχε, δεν θα ήθελε να πω περισσότερα.

Η Αίγινα όμως τον μεγάλωσε.  Αλώνιζε με το ποδήλατο του, αγόραζε πάγο απ'τα ψαράδικα, ψώνια για τη γιαγιά του απ'το μπακάλικο του Χατζόπουλου.  Έφηβος με την Άννυ, την Όλγα, τη Μπέκη Ιορδάνου, τη Μπέτυ Αποστολοπούλου, έδινε συμβουλές μόδας και καλαισθησίας.  Η Αγαπημένη μας κυρία Ντόλυ θυμάται πόσο αγάπησε τα προφιτερόλ της ο Άγγελος.

Ήταν η δεκαετία του '60 και δυο ήταν οι παρέες νέων.  Μία απ'την Κολώνα και η άλλη απ΄το Φάρο.  Φίλοι ζωής ο Νίκος, ο Τάκης, η Αρετή Κουκούλη και άλλοι.  Άκης Μπουγάς, Αλέξανδρος Λάμπρος, Μάχος Λουγκής, Ντόρα και Αντ. Μαλτέζου, Μαρία και Μία Στεργίου, Βλάσης Μπονάτσος, Σύφης, Τζώνης, Πέγκυ Ματζώρου, Ελένη Σαμαρά, Μανόν, Αλέκος Σπανούδης.

Η ταράτσα του Αιάκειου ήταν ο τόπος συνάντησης τα βράδια.  Με ριχτά στούς ώμους πουλόβερ ή δεμένα στη μέση, με μοκασίνια με δεκάρα στην αγκράφα, ο πρώτος σταθμός ήταν το σινεμά Ο Γλάρος στην Άυρα.  Απο την ¨αίθουσα¨της μηχανης η φωνή του Σπύρου Κρεούζη έλεγε τι έργο θα προβληθεί.  Μετά το σινεμά, στο Φουτζιγιάμα του Μπάμπη στο παλιό καρνάγιο, διαγωνισμός χορού με λίρα δώρο.  Ή στο Κέ που το τζούκ μπόξ έπαιζε Μπήτλς, μπλούζ και σέηκ.

Με τα πόδια, ή με τα ποδήλατα, όλη η παρέα στου Στρατηγού, στο Φάρο και για χορό στον Καζανόβα ή στη Καβουρίνα, σε  μια μικρή πίστα με ψάθες γύρω γύρω και καλάμια.  Ή στη Σκάλα Καραπάνου στον Άγιο Βασίλη για νυχτερινό μπάνιο και τραγούδια της Αρλέτας - του Χατζή.

Μετά πίσω στο Αιάκειο 4-5 το πρωί, περίμεναν να βγούν οι ζεστές τυρόπιτες, το ρυζόγαλο, το βούτυρο χύμα κομματάκια με μέλι, αυγά τηγανητά.  Λίγες ώρες ύπνου και μπάνιο στήν Κολώνα ή στην Άυρα στο Μισούρι στίς ξέρες για βουτιές.  Ξυπολησιά στην ανηφόρα της Κολώνας, πασπάρα μες τα δαχτύλα, και λούσιμο με σαπούνι πηλού της θάλασσας. 

Το νησί μας έχει ποικιλία ανθρώπων και παραστάσεων.  Αυτή είναι μια απο τις πολλές, των χρόνων της ανεμελιάς - μια χαρούμενη όψη της ζωής τότε στήν Αίγινα.

Τα τελευταία πέντε χρόνια ο Άγγελος ζούσε μεγάλα διαστήματα εδώ.

Στήν Αυλή του καλού του φίλου Στάυρου, στο Αιάκειο - σινεμαδάκι, με την Άβετ του, την Ήβη, τη Μισέλ, τη Κατερίνα.

Αδελφέ μου μας λείπεις πολύ.

Αλλα επέστρεψες στο Φώς.

Στις 17 του Δεκέμβρη έφυγε ξαφνικά από κοντά μας ο Μίμης Σαραντάκος.

Ο Δημήτρης (Μίμης) Σαραντάκος γεννήθηκε στην Μυτιλήνη στις 8 Ιανουαρίου 1929. Εκεί τελείωσε και το Γυμνάσιο. Ξεκίνησε σπουδές Ιατρικής, αλλά πήρε το δίπλωμα χημικού μηχανικού από το Ε.Μ. Πολυτεχνείο. Εργάστηκε στη βιομηχανία, στην Τεχνική Εκπαίδευση, στον Ελληνικό Οργανισμό Τουρισμού και στην Αγροτική Τράπεζα. Τελικά , όμως, τον κέρδισε η λογοτεχνία. Σ' αυτό συνετέλεσε τόσο το έμφυτο ταλέντο του όσο και το οικογενειακό του περιβάλλον. Πατέρας του ήταν ο συγγραφέας και ποιητής Νίκος Δ. Σαραντάκος από τη Μάνη, αρχισυντάκτης της εγκυκλοπαίδειας "Ήλιος" και μητέρα του η εκπαιδευτικός και ποιήτρια Ελένη Μυρογιάννη από τη Μυτιλήνη. Ποιήτρια είναι και η γιατρός σύζυγός του, Κική (Πρωτονοταρίου), ενώ συγγραφέας είναι και ο γιός του Νίκος Σαραντάκος, ο οποίος συνεχίζει την οικογενειακή παράδοση.

Το συγγραφικό έργο του Μίμη Σαραντάκου είναι πλούσιο και αξιόλογο. Στα βιβλία του (ιστορικά, μυθιστορήματα, διηγήματα, χρονικά) μας διηγείται με γλαφυρότητα ιστορίες με πολλά αυτοβιογραφικά του στοιχεία.

Ο Μίμης Σαραντάκος, εκτός από την ιδιαίτερη πατρίδα του τη Μυτιλήνη αγάπησε το νησί μας, του οποίου ήταν μόνιμος κάτοικος τα τελευταία χρόνια. Είχε επί  σειρά ετών αναλάβει την έκδοση της σατιρικής επιθεώρησης "το Φιστίκι". Συμμετείχε ενεργά τόσο στη πολιτική όσο και στη πολιτιστική ζωή του τόπου μας.

Υπήρξε τακτικός συνεργάτης της εφημερίδας μας τα τελευταία χρόνια. Το τελευταίο κείμενο που λάβαμε δυο μέρες πριν "φύγει" δημοσιεύεται στη σελίδα 7.

 Ο εκδότης, οι συντάκτες της εφημερίδας μας και όλοι οι φίλοι θα τον θυμούνται πάντα για τα σοφά του λόγια και τον ακέραιο χαρακτήρα του.

Του ευχόμαστε καλό ταξίδι στη νέα του κατοικία.

Συγκλονίστηκε η Αίγινα στις 20 Απριλίου 2012 από την είδηση του χαμού του οδοντογιατρού Παύλου Ανδρεόπουλου. Τον πήρε κοντά του η γυναίκα του, η Άννα η γυμνάστρια που έφυγε κι αυτή πολύ νωρίς. Ισως, τον πήρε ο φίλος και συμμαθητής του ο Τάσος Καραγιάννης που έφυγε πρόσφατα κι αυτός. Δύο μέρες πριν γιορτάσει τα γενέθλια του "ξεκίνησε" για το μεγάλο ταξίδι.

Ο Παύλος γεννήθηκε στις 22 Απριλίου το 1955. Τελείωσε το 1ο Δημοτικό σχολείο και αποφοίτησε από το εξατάξιο Γυμνάσιο της Αίγινας. Σπούδασε οδοντιατρική στη Θεσσαλονίκη και το 1977 εκλέγεται γραμματέας στο διοικητικό συμβούλιο του δημοκρατικού συλλόγου φοιτητών Οδοντιατρικής. Έκτοτε έμεινε στην αγαπημένη του πατρίδα την Αίγινα. Την αγάπαγε τόσο που θυσίασε τα πάντα και την υπηρέτησε επί οκταετία από τη θέση του δημοτικού συμβούλου. Το 1994 δημιούργησε τον καλύτερο συνδυασμό υποψηφίων που έχει περάσει ποτέ από την Αίγινα αλλά προσέκρουσε στις κομματικές επιλογές.

Ο Παύλος ήταν το αγαπημένο παιδί όλων. Όλοι τον αγαπούσαν, το ίδιο κι αυτός που δεν κρατούσε κακία σε κανέναν

Αγάπησε τον αθλητισμό και σε αυτόν αφιέρωσε τα τελευταία χρόνια του. Ειδικά ασχολήθηκε με το παιδικό τμήμα του Σαρωνικού, το φυτώριο όπως ο ίδιος το έλεγε.

Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της εφημερίδας ΑΙΓΙΝΗΤΙΚΑ ΝΕΑ και αγωνίστηκε κατά των κυκλωμάτων που δρούσαν ενάντια στην πρόοδο του νησιού μας.

Παύλο, θα σε θυμόμαστε όλοι για την ηρεμία σου, την μόρφωση σου, την επαγγελματική σου δραστηριότητα που την προσέφερες αφιλοκερδώς σε φίλους και σε όσους είχαν ανάγκη. Θα σε θυμόμαστε ακόμα για την αγωνιστικότητα σου και την καλή παρέα που δημιουργούσες.

Σου ευχόμαστε καλό ταξίδι στη νέα σου κατοικία.